Jacqueline's Homepage

Wie ben ik          Mijn Gezin            People and Places             Links           English Version

Welkom (terug) op mijn homepage!

Allereerst wederom mijn welgemeende excuses dat ik mijn homepage zo lang verwaarloosd heb. Ik zal proberen mijn leven te beteren en regelmatiger voor updates te zorgen.

  We zijn net terug van een weekje zon happen op Fuerteventura. Hoewel, zon….

   Uitgerekend toen wij daar aankwamen, kwam er een koufront over met harde wind,
   veel, heel veel, regen en onweer, wat natuurlijk weer de gebruikelijke
   stroomuitval teweeg bracht (ik weet nu hoe het is om je tanden te
   poetsen bij het licht van een laptop en een aansteker *grijns*).
   Van de zeven dagen die we daar waren, waren er maar drie met zon,
   en dat is voor Canarische begrippen echt weinig. Op de foto links kan je zien
   hoe troosteloos het er dan uitziet. En ik hoop dat je kan voorstellen hoe koud ik het had.
   Had ik maar meer truien meegenomen.....en wat meer boeken....
   Maar na viereneenhalve maand mooi weer zullen de eilandbewoners er erg blij mee
   geweest zijn.

We hadden een hotel geboekt in Costa Calma, dat anders dan de naam doet vermoeden een plaatsje is en geen kuststreek. Als je in een authentiek Spaans vissersdorpje wil zitten, is Costa Calma niets voor je (en ook niet voor mij dus). Alles nieuwbouw, weinig winkels en de winkels die er waren vol met goedkope sigaretten, drank, parfum en kitscherige souvenirs. Zoals Costa Calma zijn er heel veel plaatsjes op Fuerteventura, allemaal van die leuke baaitjes en stranden waar een projectontwikkelaar een jaar of tien geleden zijn oog op liet vallen en als een razende begon met het uit de grond stampen van blokkendozen om (voornamelijk Duitse) toeristen te herbergen. En als ik ergens een hekel aan heb, is dat als je in Spanje bent men je standaard in het Duits aanspreekt. Yuck! Sorry, oosterburen!

Zo ook in Hotel Costa Calma Beach (let op: alleen klikken op de klink als je bereid bent
    enige tijd te wachten tot hij geladen is, en als je bestand bent tegen een zeer irritant
    muziekje!) waar wij verbleven: zelfs het personeel was Duits.
   Op zich was er niets mis met het hotel, integendeel.
   Alles was goed verzorgd, schoon en netjes, de kamers waren ruim opgezet,
   en, wonder oh wonder, meer dan genoeg ligstoelen bij het zwembad,
   met zachte matrasjes zelfs. Maar dan toch liever op een andere locatie, wat meer Spaans.

  Wil je niet dezelfde fout maken als ik en toch eerst wat meer informatie over Fuerteventura
   hebben voor je daar op vakantie gaat, klik dan voor meer informatie hier, hier, hier, of hier
  (de laatste link voor ferries tussen de Canarische Eilanden als je wil "eilandhoppen"),
  of loop even binnen bij je plaatselijke bibliotheek.

Overigens is Fuerteventura (La Isla Tranquila, ofwel het rustige eiland) niet bepaald een eiland voor discogangers, feestbeesten of aanverwante artikelen, tenzij je ongelimiteerd wil kunnen eten en drinken, want de meeste hotels hier zijn op "all inclusive" basis. Krijg je zo'n ziekenhuisbandje om je pols. Deed me denken aan opgesloten te zijn in een gesticht *grijns*. Billy Joel's liedje over Vietnam kwam ineens bij me op toen de receptionist ons voorzag van dat bandje: "like inmates in an asylum" *grijns*...

Hierboven zie je, een zolangzamerhand vertrouwde, foto: het uitzicht vanaf "mijn"ligstoel. Gek he, de Atlantische Oceaan ziet er toch op welk Canarisch eiland je ook verblijft, precies hetzelfde uit *grijns*..

En toen het dan uiteindelijk mooi weer was geworden, moesten we weer terug naar huis. Kevin overdenkt nog even zijn zonden terwijl we op de bus wachten die ons naar het vliegveld moet brengen. Terug naar de sneeuw en de kou thuis!

Overigens, Transavia viel ons hard tegen. Zit je al met zijn 2-honderden als vee op elkaar gepropt in een veel te klein vliegtuig, moet je voor straf ook nog eens betalen voor eten en drinken. Zelfs een kopje koffie (instant!) koste al 2 Euro. Shame on you, meneer Transavia! Toen ik met BMI naar Londen vloog voor het belachelijk lage bedrag van 12 pond (!!!) enkele reis, exclusief luchthavenbelasting uiteraard, kreeg ik nog op die 40 minuten durende vlucht vers gezette koffie en een zeer behoorlijk smakend broodje, zonder ervoor te hoeven betalen! Oeps, dit klinkt wel weer errug Hollands....

Veel plezier verder op mijn homepage en kom gauw nog eens terug om te kijken of er nieuws is. Oh ja, het gedeelte "People and Places" werd enigszins te groot en daarom heb ik dat in tweeën geknipt: een deel met alles over 2002 en 2003 en een deel met 2001 en 2000. Dan duurt het iets minder lang voordat de pagina geladen is.

Voor de echt gemakzuchtigen onder jullie, vul je e-mail adres in in de Mind-It Alertbox en je wordt automatisch via een e-mail op de hoogte gebracht als ik een update upload.

Als je nog suggestie's, opmerkingen of vragen hebt, aarzel niet en stuur me een e-mail en/of schrijf wat in mijn gastenboek!

Bedankt voor je bezoek en tot ziens!

Jacqueline

P.S. Mijn zusje Marianne heeft een Bed & Breakfast in Barre (Vermont, USA) geopend.
Neem eens een kijkje op haar website: Maplecroft.

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op: 27 februari 2004 2003

Van alles op deze pagina en onderliggende pagina's, tekst, foto's en andere afbeeldingen berust, tenzij anders vermeld, het auteursrecht bij mij, waar ter wereld ik me ook bevind.